Menselijke dwaasheid
Wie heeft er geen last van?
Een bepaalde streek, malligheid, flauwekul, nonsens of grover gesteld wie doet er niet eens aan gekkenwerk, heeft last van een verstandsverbijstering of idioterie. De bijbel spreekt er al volop over en er lijkt mij, op deze mooie herfstdag in november, terwijl ik mijn gordijn open doe om de dag te begroeten, nog niet veel veranderd.
Terwijl mijn kids in alle vroegte zijn vetrokken en ik rustig kan gaan douchen omdat het mijn vrije dag is, hoor ik buiten met veel kabaal en geronk zo’n hedendaagse menselijke dwaasheid aanslaan.
Op het veld achter ons huis staat een man van de gemeente werken met een enorme bladblazer in de aanslag klaar om de gevallen bladeren van het veld te verwijderen. Midden op het veld staat een uit de kluiten gegroeide boom en ondanks dat hij in het voorjaar drastisch is teruggesnoeid heeft hij van de prachtige zomer geprofiteerd om zich in eer, grote en volume te herstellen.
Zijn takken zijn nu kaal en de grote hoeveelheid blad ligt tot grote vreugde van de kinderen op het grasveld. Het is hun tijd, nu ze de schaduw van de boom niet meer nodig hebben, om er in te spelen en om los te gaan in de bladeren die hen van de zomer beschut hebben tegen de felle zon.
Kruiwagentjes, harkjes en scheppen alles wordt aangesleept. Er wordt driftig gewerkt aan de hoogste berg van bladeren. Er worden handen vol bladeren de lucht in gegooid om vervolgens zoveel mogelijk door de wind opgepakt te worden, het resterende deel dwarrelt op de kinderen terug neer. Ze liggen in de bladeren, lachen en dansen erin rond.
De pedagoog in mij wordt hier zo gelukkig van. Hier kan geen computerspelletje tegen op.
De verbeeldingskracht doet hier zijn ultieme werk en zorgt voor nieuwe kennis opgedaan via beelden. Deze beelden worden opgeslagen op hun database en zullen zorgen voor het vinden van nieuwe invalshoeken bij het fantaseren, samenspelen, afspraken maken, voor je zelf op komen, oplossingen bedenken etc. Allemaal gezonde basiselementen die we nodig hebben om te groeien en iets van vrede in deze strijdende wereld te leren bewaren.
Maar anno 2014 is het niet oké dat gevalle bladeren gewoon op de aarde blijven liggen, daarvoor is een groot apparaat uitgevonden wat veel herrie maakt en alles netjes opruimt.
De man van de gemeente werken doet gewoon zijn werk, zich niet bewust van het kinderspel wat hij met het opruimen van de bladeren verstoort.
Als de kinderen in de middag uit zijn van school komen ze opnieuw toegestroomd naar het veldje. Ze kijken verbaasd in het rond waar is “hun” berg bladeren gebleven?
Een moeder vertelt dat het is opgeruimd en de kinderen vragen waarom? Ondanks vele pogingen het uit te leggen blijven zij vragen waarom? Er is kennelijk geen bevredigend antwoord te geven.
In onze dwaasheid denken wij de wereld te dienen en er een betere plaats van te maken als we de bladeren opruimen. De werkelijkheid in deze situatie is dat we het contact van kinderen met de natuur verstoren. Een super belangrijk element wat hen uitdaagt te gaan verkennen en hun zintuigen prikkelt.
Zullen we voorzichtig zijn ons te wagen aan dit soort flauwekul het kan zomaar, ineens, grofweg gekkenwerk zijn.
Comments